กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว.......

มีเกาะแห่งหนึ่ง ซึ่งรวบรวมความรู้สึกทั้งหมดอาศัยอยู่ด้วยกัน ความสุข ความเศร้า ความรู้ และอื่นๆอีกมาก

วันหนึ่ง มีประกาศไปยังความรู้สึกทั้งหมดว่า "เกาะกำลังจะจมน้ำ" ดังนั้น ความรู้สึกทั้งหมดจึงได้เตรียม เรือ เพื่อที่จะหนีออกจากเกาะ

ความรัก เท่านั้นที่ตัดสินใจอยู่บนเกาะ ความรักต้องการที่จะอยู่จนกระทั่ง วินาทีสุดท้าย เมื่อเกาะเกือบจะจมแล้ว ความรักจึง ตัดสินใจ ขอความช่วยเหลือ
...... ความรวย แล่นเรือผ่าน มา และตอบว่า " ไม่ได้หรอก ฉันรับเธอไม่ได้ เพราะเรือฉันน่ะเต็มไปด้วยทองและเงิน แล้วมันไม่มีที่ให้ คุณ "

ความรัก ตัดสินใจจะถาม ความเห็นแก่ตัว ซึ่งผ่านมาเหมือนกันด้วย " เรือลำงาม ความเห็นแก่ตัว ช่วยฉันด้วย " " ฉันช่วยคุณไม่ได้หรอก ความรัก คุณน่ะทั้งเปียกอาจจะทำให้เรือฉันเปียกด้วย "

ความเศร้า ได้พายเรือใกล้เข้ามา ความรัก ก็ได้เอ่ยขอความช่วยเหลืออีก " ความเศร้า อนุญาตให้ฉันขึ้นเรือคุณนะ " " โอ้ ความรัก ฉันกำลัง เศร้ามากเลย ฉันต้องการอยู่คนเดียว ขอโทษนะ "

ความสุข ได้ผ่าน ความรัก ไปแล้วเหมือนกัน แต่เขาไม่ได้ยินแม้เสียงร้องเรียกขอความช่วยเหลือของความรัก เพราะมัวแต่กำลังสุข

ทันใดนั้น มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา " มานี่ ความรัก ฉันจะรับคุณไปเอง " ความรัก รู้สึกขอบคุณและดีใจเป็นอย่างมาก จนลืมถามชื่อว่า ใครคือผู้ใจดีผู้นั้น เมื่อ พวกเขามาถึงแผ่นดินที่แห้ง ก็จากไปตามทางของแต่ละ คน ความรัก นึกขึ้นมาได้ว่า! ลืมถามชื่อผู้ที่ช่วยเหลือเขา ความรักจึงถาม ความรู้ " ใครเหรอที่เป็นคนช่วยฉัน " ความรู้ตอบอย่างภาคภูมิใจ ในความรอบรู้ของตนเองว่า " เวลา " ความรักถาม ต่อว่า " แต่ทำไม เวลา ถึงช่วยฉันละ " ความรู้ ยิ้มใน ความรอบรู้ของตัวเองแล้วตอบความรักว่า " ก็เพราะว่าเพียงเวลาเท่านั้น ที่เข้าใจว่า ความรัก ยิ่งใหญ่แค่ไหน...

แต่ว่า.... มีสิ่งหนึ่งที่เราอาจลืมเลือนไปถ้าหากจะไม่กล่าวถึงเสียเลย ขณะที่ ความรัก กำลังมองหาคน ช่วยออกจากเกาะ ความรัก คงยุ่งอยู่กับการมองหาผู้อื่น.. จนลืมมองมาที่ ความเป็นเพื่อน ซึ่งเลือกที่จะอยู่เคียงข้าง ความรัก ตั้งแต่แรกแล้ว เพราะความเคยชิน จึงทำ ความรัก มองไม่เห็นความสำคัญของ ความเป็นเพื่อน....

ในขณะที่ ความรัก จากไปพร้อมกับ เวลา ความเป็นเพื่อน รู้สึกดีใจมาก ที่ ความรัก ปลอดภัยและแม้จะต้องห่างกัน แต่ ความเป็นเพื่อน กลับรู้สึกเป็นสุขเพราะ ความเป็นเพื่อน รู้ดีว่า.... ถึงแม้เกาะนี้จะจมลงไปชั่วนิรันดร์ ....แต่.... ความเป็นเพื่อน จะยังเป็นอมตะในใจของ ความรัก ตลอดไป แม้จะไม่ยิ่งใหญ่ แต่จะคงอยู่เคียงข้าง ความรัก เสมอ

ความเป็นเพื่อน รู้ดีว่าตน... ไม่จากไปเหมือนกาล เวลา

ความเป็นเพื่อน รู้ดีว่าตน... ไม่รังเกียจกันเหมือน ความเห็นแก่ตัว

ความเป็นเพื่อน รู้ดีว่าตน... ไม่แบ่งชั้นกันเหมือน ความรวย

ความเป็นเพื่อน รู้ดีว่าตน...ไม่อ้างว้างเหมือน ความเศร้า และ

ความเป็นเพื่อน รู้ดีว่าตน...ไม่เปลี่ยนแปลงเหมือน ความสุข

ทั้งนี้ก็เพราะ... " ความเป็นเพื่อน จะอยู่ในใจตลอด ไป "

รายงานผลการจัดกิจกรรมพัฒนาการทางภาษา

กิจกรรม : การเล่าประสบการณ์

จำนวนเด็กทั้งหมด : 3 คน

เด็กที่เลือกเป็นแบบ

ชื่อ/สกุล: เด็กชายฮาริส หมัดนุรักษ์ อายุ 5 ปี

โรงเรียนหัวหมากน้อย ชั้นอนุบาล 1

สถานที่ : บ้าน วันอาทิตย์ที่ 10 ก.พ. 51

มีขั้นตอนเตรียมการปฏิบัติ

1. ขั้นเตรียมตน

- เตรียมตัว /จัดสภาพอารมณ์

- ยอมรับในความคิดเห็นของเด็กแต่ล่ะคน

- หาวิธีกระตุ้นเด็ก

2. ขั้นเตรียมสื่อ

- กระดาษ เทา-ขาว ขนาด 15x22 ซม.

- ปากกาไวท์บอร์ด 3 แท่ง 3 สี (สีดำ/น้ำเงิน/แดง)

3. ขั้นเตรียมกิจกรรม

- มีการพูดคุยกับเด็กถึงสถานที่ต่างๆที่เด็กเคยไป/ไปทำอะไร/ไปที่ไหน/หรือไปกับใตร เป็นต้น

- ให้เด็กโหวตกันว่าอยากฟังประสบการณ์ของใคร

- จัดเตรียม กระดาษแผ่นใหญ่และปากกาเขียนใจความสำคัญที่เด็กเล่า และใช้ภาพแทนคำที่สามารถแทนได้

- ให้เด็กมีส่วนร่วมในการวาดภาพ

สรุปผลจากการปฏิบัติกิจกรรมในครั้งนี้

จากการที่ได้ลองลงมือปฏิบัติโดยส่วนตัวถือว่าประสบความสำเร็จในระดับหนึ่ง เนื่องจากเด็กที่นำมาใช้ปฏิบัติเป็นน้องที่เราคุ้นเคยอยู่แล้ว

จึงง่ายต่อการควบคุม แต่ก็มีบ้างที่ซน ซนมาก เพราะเป็นเด็กผู้ชายทั้ง 3 คน

ผลงานที่ออกมาเด็กๆจะชอบมาก เด็กได้มีส่วนร่วมในการวาดรูปซึ่งมาจากประสบการณ์ของตนเองอีกด้วย พอเราแกล้งจะวาดรูป เด็กก็จะรีบ

ขอวาดรูปเอง ทำให้เพื่อนที่เหลือขอวาดรูบบ้าง แต่ทั้งนี้ก็ยังเคงป็นการเล่าประสบการณ์ของคนๆเดิม

ผู้จัดทำ น.ส.นุตาวรรณ หมัดนุรักษ์

หมายเหตุ! เรามีรูปน่ารักๆในการทำกิจกรรมให้ได้ชมกันด้วยน่ะจ๊ะ

สวัดดีจ้า...

บล็อกของเพื่อนๆเป็นไงกันบ้าง จะสอบกันแล้วน่ะ อย่าลืม!อ่านหนังสือกันด้วยล่ะ OvO

เพื่อนๆที่เข้ามาเยี่ยมชมก็อย่าลืมแวะไปช่วยกันลงความคิดเห็นทางด้านล่างขวามือของบล็อกน่ะจ๊ะ

คอมพิวเตอร์ : สื่อการเรียนรู้ในห้องเรียนอนุบาล

ประธานโปรแกรมวิชาการศึกษาปฐมวัย คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม
โดย: ดร. รัฐดาว พิศาลพงศ์
ผลจากความก้าวหน้าของเทคโนโลยีในโลกาภิวัตน์ ทำให้นักวิทยาศาสตร์ทางการแพทย์ได้มีโอกาสศึกษาการเจริญเติบโตของสมองอย่างละเอียดยิ่งขึ้น พบว่าสมองของมนุษย์มีการเจริญเติบโตอย่างมากในช่วงปฐมวัย นักการศึกษาจึงได้มีความสนใจและพยายามให้เด็กได้รับการกระตุ้นให้เกิดพัฒนาการทางสติปัญญายิ่งขึ้นตั้งแต่ในวัยทารก เช่นการจัดอบรมให้พ่อแม่มีเทคนิคในการอ่านหนังสือให้เด็กทารกฟังและมองตาม หรือการที่ให้เด็กนักเรียนมีการเรียนรู้โดยการลงมือกระทำด้วยตนเอง โดยใช้คอมพิวเตอร์เป็นสื่อตั้งแต่วัยอนุบาล เป็นต้นการพัฒนาเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ได้เพิ่มทวีขึ้นเรื่อยๆ ปัจจุบันนอกจากจะมีศักยภาพสูงขึ้นแล้ว ยังมีราคาถูกลงเรื่อยๆ พร้อมๆกับมีการพัฒนาเทคโนโลยีทางคอมพิวเตอร์ให้มีความคล่องตัว สะดวกต่อการใช้มากขึ้น ยิ่งไปกว่านั้นมีการผลิต Software (โปรแกรมสำเร็จรูป)เพื่อใช้สำหรับการจัดการศึกษาในระดับปฐมวัยโดยเฉพาะ ที่มีทั้งภาพสวย เคลื่อนไหวได้ มีเสียงประกอบชัด สามารถมีปฏิสัมพันธ์โต้ตอบกับเด็ก ทำให้เด็กสนใจในการใช้คอมพิวเตอร์ในการเรียนรู้มาก ยิ่งไปกว่านั้นยังมีการพัฒนา Software ให้มีความยากง่ายหลายระดับ และมีเนื้อหาหลากหลาย เปิดโอกาสให้เด็กแต่ละคนได้เรียนรู้ตามความสามารถและความสนใจ การใช้เทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ในการจัดการศึกษาระดับปฐมวัย จึงได้แพร่หลายยิ่งขึ้นการใช้คอมพิวเตอร์เพื่อการเรียนรู้แบบ Active learning การใช้คอมพิวเตอร์ในโรงเรียนอนุบาลในปัจจุบัน มิใช่ทำตามสมัยนิยมเท่านั้น นักการศึกษาปฐมวัยทราบดีว่าเด็กปฐมวัยเรียนรู้ได้ดีที่สุด โดยผ่านการเล่นซึ่งเด็กได้สำรวจค้นคว้า ฝึกหัดแก้ปัญหาด้วยตนเอง โดยครูมีบทบาทเป็นผู้จัดเตรียมสภาพแวดล้อมที่เอื้ออำนวยต่อการเรียนรู้ การที่ครูจัดหลักสูตรคอมพิวเตอร์ที่เหมาะสมกับพัฒนาการและความสนใจของเด็ก จะทำให้เด็กปฐมวัยพัฒนาทักษะและเรียนรู้สิ่งต่างๆ เช่นในด้านทักษะพื้นฐานทางคณิตศาสตร์ และทักษะพื้นฐานทางภาษา เด็กปฐมวัยได้มีโอกาสเล่นคอมพิวเตอร์อย่างมีความสุข มีโอกาสที่จะได้เลือกเล่นโปรแกรมที่ตามความสนใจและตามความสามารถ เด็กจะเรียนรู้จากการปฏิบัติจริงว่าคอมพิวเตอร์คืออะไร และจะใช้คอมพิวเตอร์ช่วยในการเรียนรู้ได้อย่างไร การที่เด็กปฐมวัยได้ศึกษาค้นคว้า ใช้ความคิดและจินตนาการ เรียนรู้ที่จะแก้ปัญหาด้วยวิธีการของตนเอง ทำให้เด็กได้พัฒนามโนทัศน์ซึ่งนับว่าเป็นกระบวนการสำคัญในการพัฒนาสติปัญญาที่เราต้องการให้เกิดขึ้นกับเด็ก